René Pluijm: “The plan is…. there is no plan!”

Snel wat spullen bijeen geraapt, kinderen meegesleurd en zonder vastomlijnd plan rijden richting het zuiden. Vanuit druilerig Nederland koersten wij richting Parijs alwaar wij onze camper parkeerden voor de deur van Brasserie Flo, een van de oudste en meest authentieke brasserieën van Parijs. Daar werden onze hoge verwachtingen, wij wilden de kids kennis laten maken met de Franse eetcultuur, niet beloond, geen ‘Parel van Pluijm’ zo te zeggen… In de late uren daarna stuurden wij door de nachtelijk verlichte stad langs enkele klassieke hoogtepunten, waaronder natuurlijk (als je je kinderen voor het eerst door Parijs koerst)  de altijd imposante Eiffeltoren. Na vele ooohhhs en aaaahs bereikten wij onze eerste stop op een stadscamping direct aan de Seine in het mooie Bois de Boulogne. Dak omhoog, tanden poetsen en in onze comfortabele bedjes droomden wij snel weg.

De volgende ochtend wakker worden met de geluiden van tjilpende vogeltjes versmolten met de sound of the city, gewapend met croissantje en koffie zit ik in de ochtendzon. De vrijheid treedt binnen. En nu jongens, wat gaan we doen? We besluiten een dag Parijs te doen en ’s avonds door te kruisen verder naar het zuiden. Zo gezegd zo gedaan, we ontbijten bij ‘Pain Poilane’ een van ’s Werelds beste bakkers, theeën bij ‘Angelina’ waar we gulzig een ‘Mont Blanc’ nuttigen in een omgeving te chique voor woorden, en drinken een ‘Kir Royale’ bij ‘Les Deux Magots’ een kostbare maar absolute ‘must’ als je deze stad bezoekt. Eén Kir Royale tot onze spijt want we moeten nog rijden…Ik wil dit verhaal niet te lang maken dus ik maak een sprongetje; in een rechte lijn koersen we af op La Rochelle, fijne kustplaats aan de Atlantische westkust. We begluren de oude haven, de binnenstad met smalle straatjes en charmante restaurants, maar genieten vooral van het strand waar we de avondzon zien dalen voordat we onze camper naar een fraaie plek sturen om voldaan de nacht door te brengen.

Als eerste sta ik vroeg de volgende ochtend over zee te turen, de camper afficionado zal het herkennen, dit soort momenten die je eigenlijk alleen met een mobiel huis kunt beleven: wakker worden op wéér een droomplek. Ik maak de rest wakker, we gaan op zoek naar café et croissants en bespreken de voortgang. De mannen zijn fanatiek surfers, dat komt goed uit want dat doen ze hier overal, na enig overleg besluiten we naar Ile d’Oleron te gaan om aldaar de golven te testen. Dat is het beste idee sinds tijden! Dit eiland is nog in balans qua toerisme, zeker als je het hoogseizoen vermijdt, en herbergt alles voor een ontspannen vakantie. Fraaie verlaten stranden, groen in overvloed, rustieke dorpjes, kleurrijke houten huisjes, goede restaurants en vooral bijzondere locaties om je camper te stallen voor de nacht. En de golven zijn uitstekend om te surfen. Dus laten we onze pubers (die hun mobiele telefoons even laten afkoelen), gewapend met surfboard en wetsuit, ‘los’ op de oceaan terwijl wij op zoek gaan naar ingrediënten voor lunch en diner. Dat lukt prima! We bezoeken een kleine lokale supermarkt, slurpen een glaasje wijn en keuren de zeevruchten die hier beroemd zijn. Na enkele uren ontmoeten we elkaar weer op het zonovergoten strand en bereiden de late lunch: heerlijk brood zoals de Fransen dat kunnen bakken, diverse kazen, zeevruchten, salade en vers fruit.

Het duurt niet lang voordat een en ander in hongerige magen verdwijnt, daarna gaan we op zoek naar een bijzondere plek om onze camper te stallen voor de nacht. Dat kan hier overal legaal op één van de vele goed uitgeruste campingsites maar wij gaan uiteraard, het moet een beetje spannend blijven, op zoek naar een verborgen spot aan een strand waar het wellicht niet is toegestaan. Met het risico dat er ’s nachts iemand met autoriteit op het raam klopt om ons weg te sturen parkeren we onze California T6, enigszins verscholen, aan het einde van een van de vele zanderige weggetjes die naar het water leiden. Daar grillen we grote garnalen en groenten, halen een flesje wit uit de koelkast, zoeken naar schelpen en krabbetjes tussen de puntige rotsbodem van de zee en zakken uiteindelijk terug in het warme zand, turend naar de ondergaande zon, mijmerend over ons rijke bestaan…zucht. Dak omhoog, tanden poetsen, telefoons uit (!), slapen.

Zilte lucht vult mijn longen, het geluid van de zee die voor mij parelt in de ochtendwarmte van een opkomende zon, en een kop koffie zojuist gezet in de ‘klein maar fijn’ keuken van ons rijdende huis, Clooney zou zeggen: ‘what else?’

Als ik zo door blijf schrijven wordt dit verhaal decadent saai, bovendien vertel ik waarschijnlijk niets nieuws! Het heeft er alles mee te maken dat ik nog maar een ‘VWCamper-beginner’ ben, ik moet bekennen dat ik aan b & b’s  & hotels gewend ben en nooit echt met een camper op pad ben geweest. Dan is het geen straf om kennis te maken met dit fenomeen op het ‘sjiekste’ niveau. Ik weet dat er van die bakbeesten bestaan met alles erop en eraan, maar dat lijkt me saai, bovendien stuur je zo’n gevaarte niet door kleine straatjes, laat staan parkeren op een plekkie bij het strand. Onze T6 heeft werkelijk precies wat wij nodig hebben. Exact het comfortniveau wat je zoekt, een goede slaapplek, keuken, koelkast. Rijdt als een personenauto. Degelijk en compact. En in te zetten voor een luie of sportieve trip (of zakelijk, want ik breng er ook Big Green Eggs mee rond!). Genoeg promopraat nu, onze korte krachtige vakantie is ten einde maar we verheugen ons op de volgende.

A bientot!

Wilt u steeds actueel nieuws ontvangen? Meld u dan hieronder aan voor de nieuwsbrief van het Volkswagen Campercentrum.